5 Σεπ 2012

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΛΑΒΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Νέο ξεκίνημα, με όμορφα διαβάσματα... Για τον Σεπτέμβριο επιλέξαμε να διαβάσουμε τη νουβέλα "Θυμάμαι" της Βασιλικής Πέτσα , από τις εκδόσεις Πόλις,2011. Η συνάντηση θα γίνει την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012, ώρα 18:30 στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Χαλανδρίου (Φιλικής Εταιρείας & Τομπάζη 18, Χαλάνδρι Τ 2106820464 Ε autolib@otenet.gr
Καλή αρχή!
Αναρτήθηκε από στις

2 σχόλια:

  1. Οι Βιβλιοθηκονόμοι5 Σεπτεμβρίου 2012 στις 2:39 π.μ.

    Ένας φόνος σε μικρό χωριό. Τον έχουν διαπράξει δύο ανήλικες μαθήτριες. Συγγενείς, γείτονες, αστυνομικοί και δημοσιογράφοι παρελαύνουν για να καταθέσουν το θυμό και την οδύνη τους, τις αλήθειες και τα ψέματά τους. Ο φόνος γίνεται καθρέφτης όπου αναγκάζονται να αντικρίσουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Και τότε, δίπλα στο μεγάλο έγκλημα, ξεπροβάλλουν τα μικρά εγκλήματα της ανειλικρίνειας, της λιποψυχίας, της ιδιοτέλειας, της απιστίας...

    Οι ήρωες της ιστορίας, εγκλωβισμένοι σε περιοχή ναρκοθετημένη από τις προσωπικές ανεπάρκειες, τα κοινωνικά αδιέξοδα και τις σκιές του Εμφυλίου, είναι ενήλικοι αλλά και τα παιδιά τους, έφηβοι που οργίζονται καθώς τους κλείνουν το δρόμο των ονείρων και χτυπούν τυφλά, με την ορμή της νιότης, ζητώντας διέξοδο. Ποιος οπλίζει, τελικά, το χέρι που χτυπά, και ποιος φταίει; Ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα;

    Με λόγο καίριο, η Βασιλική Πέτσα αναδεικνύει στη νουβέλα της τα ηθικά και ψυχολογικά αδιέξοδα των κοινότοπων ανθρώπινων ιστοριών και προβάλλει με λιτότητα και δύναμη την αστάθμητη και προβληματική πλευρά της καθημερινότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι Βιβλιοθηκονόμοι5 Σεπτεμβρίου 2012 στις 2:50 π.μ.

    Βασιλική Πέτσα
    «Κάτι σημαίνει η βία των ανηλίκων»
    Η Βασιλική Πέτσα ήταν 27 χρονών όταν άρχισε να γράφει με λιτή, στακάτη γλώσσα, το «Θυμάμαι» (Εκδ. Πόλις) : ένα συνταρακτικό πολυφωνικό ψυχολογικό θρίλερ για τη βία των ανηλίκων και την αδυναμία του κοινωνικού συστήματος να ακούσει τη φωνή των νέων και να τους λάβει υπόψη του. Πρωταγωνιστούν δυο ανήλικες φίλες που κατηγορούνται ότι σκότωσαν με απανωτές μαχαιριές έναν 80άρη σε ένα ελληνικό χωριό. Γύρω τους, διαφορετικοί κάθε φορά αφηγητές «θυμούνται» τα πριν και τα μετά του γεγονότος. Κανείς όμως δεν φτάνει στην ψυχή των κοριτσιών με τα αιματοβαμμένα χέρια, «διότι η κοινωνία των ενηλίκων δεν αναρωτιέται ποτέ τι θέλουν να πουν οι ανήλικοι όταν καταφεύγουν στη βία».
    Από οικογένεια δασκάλων, μεγαλωμένη στην Καρδίτσα, η 28χρονη σήμερα Βασιλική Πέτσα πιστεύει ότι η κρίση θα μπορούσε να λειτουργήσει για τη γενιά της ως «ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα, στις δικές μας βάσεις». «Το κακό είναι ότι δεν έχουμε βρει την πυξίδα μας: μας ενώνει μια (δικαιολογημένη) άρνηση του κόσμου που μας κληροδότησαν οι γονείς μας, αλλά κανένα συγκεκριμένο αίτημα». Η ίδια άρχισε να σπουδάζει ηλεκτρολόγος - μηχανικός στο Μετσόβιο, αλλά κατέληξε με ένα πτυχίο Κοινωνιολογίας των Μίντια από το Μπέρμιγχαμ και με ένα μεταπτυχιακό δίπλωμα Ευρωπαϊκής - Ελληνικής Λογοτεχνίας από την Οξφόρδη. Τώρα ετοιμάζει ένα διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου με θέμα την πολιτική βία, τον τρόμο και τη μνήμη στη σύγχρονη ελληνική και ιταλική λογοτεχνία.
    Από ΤΑ ΝΕΑ online, Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου 2011

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)